مقایسه‌ی اثر تمرین هوازی با حجم متوسط و زیاد بر بیان ژن پروتئین غیر جفت کننده یک (UCP-1) در بافت چربی سفید زیرپوستی موش‌های صحرایی نژاد ویستار

مقدمه: هدف از این پژوهش، مقایسه‌ی اثر دو مدل تمرین هوازی با حجم متوسط و زیاد بر بیان ژن پروتئین غیر جفت‌کننده یک (UCP-۱) در بافت چربی سفید زیر پوستی بود. مواد و روش­ها: ۲۴ موش صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به سه گروه؛ ۱) شاهد (تعداد: ۸)، ۲) تمرین هوازی با حجم متوسط (تعداد: ۸) و ۳) تمرین هوازی با حجم زیاد (تعداد: ۸) تقسیم شدند. موش­های گروه­های تمرینی، به مدت هشت هفته، هفته­ای پنج جلسه، تحت تمرین هوازی تداومی بر روی نوارگردان، تحت دو مُدل با حجم­های متفاوت قرار گرفتند. برای اندازه­گیری بیان نسبی ژنِ UCP-۱ در بافت چربی زیرپوستی از روش Real Time–PCR استفاده شد. یافته­ها: داده­ها نشان دادند که بیان نسبی ژنِ UCP-۱ در گروه هوازی با حجم متوسط در قیاس با گروه شاهد از نظر آماری بیشتر بود (۰۱۴/۰(P=. با این حال، بیان نسبی ژنِ UCP-۱ در گروه هوازی با حجم زیاد در قیاس با گروه شاهد از نظر آماری بالاتر نبود (۳۶/۰(P=. هم‌چنین، بیان نسبی ژن UCP-۱ بین این دو مدل تمرین، اختلاف معنی‌داری نداشت (۵۹/۰(P=. نتیجه­گیری: نتایج بیان­گر این هستند که تمرین‌های هوازی با حجم متوسط، اثر بارزی در افزایش بیان UCP-۱ در بافت چربی سفید زیرپوستی دارند، در حالی­که تمرین‌های هوازی با حجم زیاد چنین اثری ندارند. بنابراین، تصور می­شود، افزایش زیاد در حجم تمرین هوازی، عامل مهمی در تقویت گرمازایی غیرلرزشی بافت چربی سفید محسوب نمی­شود.